1967
V. Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu – Nagroda specjalna Polskiej Federacji Jazzowej dla S. Krajewskiego za debiut kompozytorski.
1968
Seweryn Krajewski otrzymuje I Nagrodę Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu za piosenkę „Takie ładne oczy” oraz wyróżnienie za piosenkę „Gondolierzy znad Wisły”.
1969
Złota Płyta za płytę gramofonową – „Czerwone Gitary 2”.
1969
Wyróżnienie za „Trzymając się za ręce” na VII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.
1969
Piosenkarz roku – Seweryn Krajewski – pozycja II, Musicorama.
1969
Otrzymuje „Brązową Kotwicę” w klasyfikacji Najlepszy Piosenkarz, PFJ i WAJA w Sopocie.
1970
„Panorama Muzyki i Piosenki” ogłosiła plebiscyt pt. „Najpopularniejsi w roku 1969”. W konkurencji „Wokalista roku” S. Krajewski zajął III miejsce, jak też III pozycję wśród kompozytorów roku.
1971
Wyróżnienie za piosenkę „Płoną góry płoną lasy” – IX Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej.
1972
Został udekorowany „Laurem dla zwycięzcy” za kompozycję „Czekam na twój przyjazd” – Radiowe Studio Rytm.
1975
Złota płyta za LP – „Spokój Serca”.
1977
II –ga nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’77 za „Nie spoczniemy”.
1977
Pierwsza nagroda za kompozycję i aranżację piosenki roku w NRD pt. „Weisses Boot”-(Trzecia Miłość Żagle).
1978
Pierwsza nagroda za piosenkę roku w NRD „Auf dem Dach dieser Welt” – (Na dach świata).
1980
III-cia nagroda na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’80 w koncercie Premiery za „Leżę pod gruszą” (wyk. Maryla Rodowicz).
1984
Wyróżnienia na World Song Festival w Los Angeles (USA) w 1984 r. za „Niech żyje bal”, (wyk. Maryla Rodowicz).
1987
Nagroda Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’87 za wybitną twórczość kompozytorską i jej prezentację na festiwalach opolskich.
1987
II-ga nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Trubadurów w Curaçao (Antyle Holenderskie) w 1987 r. za interpretację miejscowej piosenki.
2003
Nagroda za całoksztalt twórczosci od Prezydenta Gdańska.
2004
Koncert galowy XXV Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, zatytułowany „Trzymaj się swoich chmur” poświęcony był w całości dokonaniom artystycznym S. Krajewskiego.
2009
Płyta „Spis rzeczy ulubionych” uzyskała status płyty multiplatynowej.
2009
Płyta „Na przekór nowym czasom – LIVE” uzyskała status płyty platynowej.
2010
Przyznano S. Krajewskiemu Nagrodę Muzyczną „Fryderyk” w kategorii „ Kompozytor roku” w sekcji muzyki rozrywkowej.
2011
Przyznano S. Krajewskiemu Nagrodę Muzyczną „Fryderyk” w kategorii „Kompozytor roku” w sekcji muzyki rozrywkowej.
2011
Płyta „Jak tam jest” uzyskała status płyty platynowej.
2011
18 czerwca 2011 na uroczystości we Wrocławiu S. Krajewski został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
2011
17 listopada 2011 – podczas uroczystej gali, otrzymał Nagrodę Muzyczną Programu Trzeciego – „Mateusz” w kategorii całokształt twórczości „za kompozytorski talent i muzykę wzruszającą kolejne pokolenia”.
1965
Z tym wydarzeniem wiąże się znaczący epizod. Ponoć jeden z zaproszonych dziennikarzy, Franciszek Walicki, będąc pod wrażeniem ekspresyjnego występu – zwrócił uwagę, że na scenie rzucają się w oczy czerwone gitary. Były to popularne czechosłowackie Jolany, produkowane na licencji Fendera.
Robert Marczak
Aby uczniowie liceum mogli występować na scenie, stosowali przeróżne sposoby: ukrywali się, gitarzysta zastępował perkusistę, występowali pod pseudonimami. Seweryn Krajewski występował pod pseudonimem losowo wybranym z książki telefonicznej: Robert Marczak.
Pięciolinie
– formacja bigbitowa. Nazwę wymyślił Jerzy Kosela podczas pobytu w wojsku. W skład Pięciolinii wchodzili: Bernard Dornowski, Krzysztof Klenczon, Seweryn Krajewski, Tadeusz Mróz, Roman Mróz, Marek Szczepkowski oraz Henryk Zomerski.
1966 – 1970
Seweryn Krajewski bedąc członkiem zespołu Czerwone Gitary zdobywał liczne nagrody, m.in. na kolejnych festiwalach opolskich. W roku 1967 Polska Federacja Jazzowa przyznała mu nagrodę za debiut kompozytorski (pios. „Stracić kogoś”). W roku 1968 ponownie w Opolu otrzymał pierwszą nagrodę za piosenkę „Takie ładne oczy”.
Seweryn Krajewski utożsamiany był zazwyczaj z „romantycznym” obliczem zespołu (np. pios. „Anna Maria”). Był autorem również dynamicznych, rock’n’rollowych przebojów, m.in. „Nie zadzieraj nosa” i „Tajemnica dziewczyny czyli śledztwo zakochanego”.
Po odejściu Krzysztofa Klenczona w 1970 roku Seweryn Krajewski był autorem znakomitej większości piosenek Czerwonych Gitar. W ciągu kolejnych lat istnienia zespołu skomponował takie przeboje, jak: „Ciągle pada” sł. Krzysztof Dzikowski, „Płoną góry, płoną lasy” sł. Janusz Kondratowicz, „Mam dobry dzień” sł. Włodzimierz Patuszyński, „Słowo jedyne – ty” sł. Krzysztof Dzikowski, „Port piratów” sł. Agnieszka Osiecka, „Trzecia miłość – żagle”, „Niebo z moich stron” czy „Wschód słońca w stadninie koni” – sł. Krzysztof Dzikowski. Był też autorem prawdziwych megahitów: „Nie spoczniemy” sł. Agnieszka Osiecka i „Remedium” sł. Magda Czapińska. Tę ostatnią piosenkę (kojarzoną od słów refrenu „Wsiąść do pociągu byle jakiego…”) – ale w wykonaniu Maryli Rodowicz – uznano w plebiscycie Polskiego Radia za „przebój 40-lecia”.